Ψηφίζω τα νιάτα. I am voting youth.

Ψηφίζω τα νιάτα.

Κανέναν άλλον γερασμένο, κουρασμένο, καταπονημένο, ξεθωριασμένο, προβληματισμένο, αγανακτισμένο, σακουλιασμένο κύριο που έχει ήδη αλοτροιωθεί από τους ίδιους του συμβιβασμούς με το κατεστημένο.

Στις επόμενες εκλογές, θα ήθελα να ψηφίσω τους σημερινούς 20άρηδες. Που έχουν αυτή την τρέλα, την ανεμελιά, την ηρεμία, το κέφι, ακόμα και την αγνότητα, ίσως και την άγνοια, που ακόμα βρίσκονται στο μεταίχμιο, να αποφασίσουν αν θα παραμείνουν έφηβοι ή αν θα μπουν στην ενήλικη ζωή.

Θέλω για κυβέρνηση ένα καράβι γεμάτο με πιτσιρικάδες, φρέσκα και καθαρά μυαλά, έξυπνα και πρόθυμα παιδιά, που δεν σκέφτονται το εξοχικό, το σπίτι, τη θέση στο δημόσιο, το κοινωνικό στάτους, την πεθερά, το σόι, το τι θα πει ο γείτονας, τα τραπεζικά δάνεια, το ΙΚΑ, τον καιρό, την άνοιξη και το παστίτσιο ή αν θα πετύχει η ταραμοσαλάτα. 

Χαίρομαι να συνεργάζομαι, να κάνω παρέα, να συζητάω με τα νέα παιδιά, γιατί είναι γεμάτα ενθουσιασμό, όρεξη και δημιουργικότητα, γιατί μαθαίνουν εύκολα και γιατί ταυτίζομαι μαζί τους, επειδή ποτέ δεν ξέχασα πως υπήρξα και εγώ 20 χρονών πριν από 150 χρόνια- αλλά αυτό βέβαια δεν έχει καμία σημασία.

Γιατί δεν σταμάτησα ποτέ να γελάω με την ψυχή μου, να κλαίω όταν η περίσταση το καλεί, να ενθουσιάζομαι με κάθε τι καινούργιο, να κάθομαι στο πάτωμα και να τρώω στο χέρι. Δεν σκέφτηκα ποτέ την εξασφάλισή μου. Δεν απαρνήθηκα ποτέ τη ροκ μουσική. Δεν άκουσα ποτέ Χατζηγιάννη όταν πάτησα τα 40. Παρέμεινα ροκού και όχι ότι δεν άνοιξα τους μουσικούς μου ορίζοντες, αλλά έμεινα ροκ στην ψυχή. Και ακόμα δακρύζω όταν ακούω το Blue Sunday των Doors.

Γουστάρω τα νέα παιδιά γιατί μπορούν να διασκεδάζουν με ελάχιστα χρήματα, να κάνουν διακοπές με ένα σλίπινγκ μπαγκ και να αμφισβητούν κάθε θρησκεία, κάθε πίστη, κάθε κανόνα, κάθε "πρέπει", μπροστά σε ένα ηλιοβασίλεμα, ή κάτω από ένα ολόγιομο φεγγάρι. Γιατί δίνουν μια προοπτική στον τελματωμένο κόσμο μας, γιατί μου δίνουν κουράγιο να συνεχίσω, να παλεύω για να φτιάξω ένα καλύτερο μέλλον, γιατί αυτά είναι το μέλλον, η ελπίδα, η συνέχεια. Και σε αυτά πιστεύω.

Και γι αυτό όταν βλέπω κάτι κυριούληδες που βάζουν υποψηφιότητα σκέφτομαι, τι έχει αυτός μπροστά του για να παλέψει; ή τι έχει περάσει στη ζωή του για να φτάσει μέχρι εδώ; έχει συμβιβαστεί, έχει πει πολλές φορές "μάλιστα" σε ανωτέρους του, έχει ακούσει βρίσιμο από την πεθερά του, έχει ταπεινωθεί, έχει ονειρευτεί το δεύτερο εξοχικό του, έχει παλέψει για την εξασφάλισή του, έχει φιλήσει πολλές φορές του παπά το χέρι, έχει ονειρευτεί ένα καλύτερο αυτοκίνητο, έχει διαπραγματευτεί το χρήμα, σκέφτεται το χρήμα, ίσως να έχει και στην τράπεζα καταθέσεις, έχει καρφωμένη μια λέξη στο μυαλό του: το "συμφέρον", τη λέξη αυτή την επεκτείνει λέγοντας "το συμφέρον του τόπου" και έτσι θα πάρει πολλούς ψηφοφόρους στο λαιμό του, που έχουν τα ίδια όνειρα, μεζονέτα, εξοχικό, μερσεντέ, κότερο.

Για όλους αυτούς τους λόγους θα παραμείνω φοιτήτρια, πολλοί θα με πουν ανώριμη, ποσώς με νοιάζει να ξέρετε. Έρχεται μια μέρα που όλα αυτά τα "αγαθά" δεν έχουν καμία απολύτως αξία, η ευτυχία βρίσκεται κάπου αλλού, κρύβεται στα φυλοκάρδια μας από τη νεανική ηλικία και περιμένει εκεί, έως ότου γεράσουμε πολύ και την ξαναθυμηθούμε.. Όσο πλησιάζουμε προς το τέλος της ζωής μας, θυμόμαστε πόσο άχρηστο είναι το χρήμα και νοσταλγούμε την εποχή που "τη βρίσκαμε" με ένα σουβλάκι στην παραλία αρκεί να είχαμε καλή παρέα.

Ψηφίζω τα νιάτα.

Αυτά που με κρατάνε ακόμα ζωντανή.

Γι αυτά που αξίζει να παλέψω.

Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

I am voting youth.

Noone aged, tired, overworked, dull, troubled, resentful, baggy gentleman who has been corrupted by their own compromises with the status quo.

In the next election, I would vote for the 20 year old. For this madness, carelessness, calmness, cheerfulness, even chastity, perhaps ignorance, because they still lie at the borderline, to decide whether to stay teens or whether will enter into adulthood.

I'm looking for a government boat crowded with youngsters, fresh and clean minds, smart and eager children, who do not think the cottage home, the social status, the mother-in-law, what you tell the neighbor, bank loans, IKA, weather, spring and lasagne or if the taramosalata is good.

I'm glad to collaborate, to hang out, chatting with young people, because they are full of enthusiasm, zest and creativity, because they learn easily and because I become one with them because I never forgot that I was 20 years old, ago 150 years-this of course is irrelevant.

Because I never stopped laughing with my soul, crying on each occasion, getting excited by anything new, to sit on the floor and eat at hand. I never thought an ensure. Never rejected rock music. I never listened to Chatzigiannis when I stepped 40. I remained rock and not that I didn't opened my horizons, but I stayed rock in soul. And still weep when I listen the Blue Sunday of Doors.

I love the young people because they can have fun with less money and go on holiday with a sleeping bag and they can challenge every religion, every faith, every rule, every "should", in front of a sunset, or under a full moon. Because they give a perspective to our stagnant world, because they give me courage to continue to fight and build a better future, because they are the future themselves, they are hope, evolution. And I believe in them.

And when I see a mister that is candidate in elections I think, what he has in front of him to fight? or what has passed in the life to come up here? he has been compromised, has said many times "yes sir " to his superiors, has heard swearing by his mother in law, has been humiliated , has dreamed the second cottage , has struggled for being ensure, has often kiss the padre's hand, has dreamed a better car , has negotiated money, thinking the money, might have in bank deposits, has pinned a word to mind : the " profit" , the word extends saying " the profit of the country " and thereby get many voters in his neck , which have the same dreams, house, cottage, Mercedes, yacht .

For all these reasons, I still remain a student, and many of you would say I am immature, but I don't care at all, if you know what I mean. There comes a day when all these "goods" have no value whatsoever, happiness lies somewhere else, it is hidden in our heart, from a young age and waits there until the very old age and we rediscover it.. As we approach the end of life we remember how useless is money and longing at the time when having a souvlaki on the beach, was perfect if we had the good company.

I am voting youth.

Those that keep me still alive.

For what it is worth to fight for.

Good morning and have a great week .