«Θα φτύσω στους τάφους σας». «I spit on your graves».

Και δεν είναι καθόλου μακάβριος τίτλος, είναι τίτλος από το βιβλίο του γάλλου συγγραφέα  Μπορίς Βιάν, ένα από τα πιο «θυμωμένα» και αντιρατσιστικά του μυθιστορήματα.

Πολλές φορές μου έρχεται στο μυαλό αυτή η έκφραση, ειδικά όταν σκέφτομαι άτομα της πολιτικής εξουσίας, ναι, ξέρετε, αυτά τα ανδρίκελα που κυκλοφορούν ελεύθερα, που έχουν υποστεί εμφύτευση ειδικού ηλεκτρονικού τσιπ στον ήδη συρικνωμένο εγκέφαλό τους προκειμένου να συνεχίσουν ανεξέλεγτα τη δράση τους, εις βάρος μας, χωρίς εμάς, για το καλό του τόπου. Ποιανού τόπου άραγε;

Θα φτύσω στους τάφους τους λοιπόν, αν και δεν ελπίζω κάτι τέτοιο γιατί εγώ θα φύγω και αυτοί θα παραμείνουν εδώ να αναπαράγονται από γενιά σε γενιά, σαν μικρόβια, να ελέγχουν τα πράγματα, να αποφασίζουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, και να σας πω την αλήθεια, έχουν ήδη αποφασίσει να ξεκάνουν τους αδύναμους, με μνημόνια και μέτρα που εξαντλούν την υπομονή και τις ελάχιστες πλέον αντοχές μας.

Ζούμε σε έναν κόσμο που έχει φτιαχτεί για να επικρατήσουν οι ισχυροί, αν το δείτε μακροσκοπικά.

Με κανέναν τρόπο ο αδύναμος δεν χαίρει της ίδιας μεταχείρισης από το «σύστημα» και μην μου ζητήσετε να αναφέρω παραδείγματα από τη ζωή μου γιατί πρέπει να γράψω βιβλίο και δεν μου ταιριάζει κάτι τέτοιο. Εξάλλου έχει φορεθεί πολύ τώρα τελευταία, να γράφει ο κάθε πικραμένος τις ιστορίες της ζωής του, η κάθε θείτσα να γράφει ποιήματα και τα λοιπά και τα λοιπά.

Θα φτύσω στους τάφους σας λοιπόν, ανδρίκελα της πολιτικής εξουσίας και  παρελκόμενα που σας περιτριγυρίζουν και σας στηρίζουν,

Γιατί στερήσατε από κάθε νέο να ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον.

Γιατί με κάνατε να νιώθω υπεύθυνη που η κόρη μου παράτησε τις σπουδές της στην Ξάνθη για να έρθει στο πλάι μου να με φροντίσει, και ξέρετε πολύ καλά πόσο δύσκολες είναι οι θεραπείες του καρκίνου, αφού και εσείς κωθώνια με κρίνατε ως βαριά ανάπηρη, σε μια από τις επιτροπές σας.

Πώς λοιπόν θα συνεχίσει αυτό το παιδί τις σπουδές του, αφού πρέπει να είναι στο πλάι μου εδώ και 2,5 χρόνια;

Γιατί το ηλίθιο, άκαμπτο και μεροληπτικό σύστημά σας, δεν βάζει κάτω τα δικαιολογητικά που σας προσκόμισα, που δηλώνω την αδυναμία μου προς εργασία και την κατάσταση της υγείας μου, και αποφασίζει ότι αυτό το παιδί που ηρωικά άλλαξε τη ζωή του για να συμπαρασταθεί στον άρρωστο γονιό του, ΔΕΝ δικαιούται να συνεχίσει τις σπουδές του στην Αθήνα;

Γιατί ρε ανεγκέφαλοι, μένετε στον ηλίθιο νόμο που φτιάξατε, ότι μεταγραφές παίρνουν μόνο όσα παιδιά μπήκαν στις σχολές από το 2010 και μετά, και το δικό μου το παιδί μένει μετέωρο επειδή μπήκε στο Πολυτεχνείο της Θράκης μια χρονιά πριν;

Ποιοι είσαστε εσείς που θα κρίνετε το μέλλον ενός ανθρώπου, επειδή του έτυχε μια δυσκολία στη ζωή του, ποιοι είσαστε εσείς που θα αποφασίσετε για την άνιση μεταχείριση των αδυνάτων, που θα κόψετε τα φτερά από ταλαντούχους νέους, μόνο και μόνο επειδή το άκαμπτο γραφειοκρατικό σας σύστημα δεν επιτρέπει να δείτε με ανθρωπιά ένα κοινωνικό πρόβλημα;

Οι ανάπηροι, πρέπει ή δεν πρέπει να έχουν κάποιες παροχές και να εξαιρούνται από το «δίκαιο» σύστημά σας;

Ή μήπως υπάρχει άγραφος νόμος που λέει ότι τα παιδιά των καρκινοπαθών πρέπει να σταματάνε τη ζωή τους για να εμπεδώσουν καλύτερα το πρόβλημα που τους έτυχε;

Ποιος είσαι εσύ ρε Άδωνη μικροπωλητή που θα αποφασίσεις αν ένας άπορος καρκινοπαθής έχει ανάγκη από μία, και δύο, και τρεις μαγνητικές το χρόνο;

Πώς τολμάς να κόβεις τις παροχές από τους καρκινοπαθείς, πόσο ξεφτίλας πρέπει να είσαι για να αποφασίζεις να «βάλεις χέρι» στον κλάδο της υγείας, που τόσο υποφέρει από τις μνημονιακές επιταγές που έχουν επιβάλει κλάδεμα παντού;

Δεν σου ευχηθήκανε ποτέ εσένα, «πάνω απ’ όλα υγεία!» για να μάθεις ότι η υγεία είναι το ύψιστο αγαθό του ανθρώπου και ότι όταν δεν το έχεις αυτό το αγαθό πρέπει να σε βοηθάει το κράτος -που τόσα χρόνια πληρώνεις με τις εισφορές σου, για να ανταπεξέλθεις στον αγώνα που ΔΕΝ επέλεξες ποτέ;

Απρόσωποι σαλτιμπάγκοι σε απρόσωπες κυβερνήσεις στην απρόσωπη παγκοσμιοποίηση των ισχυρών τραπεζικών συμφερόντων και μαζική εξόντωση των αδυνάτων χωρίς αναστολές, αυτό ζούμε.

Μας αξίζει;

Όχι ρε μάγκες.

Δεν μας αξίζει.

And this is not a macabre title, it is a title of the book by the French writer Boris Vian, one of his most "angry" and antiracist novels.

Many times I think of that expression, especially when I think of persons with political power, so, you know, these robots that circulate freely, which have undergone special electronic chip implanted in their brains and they continue their action against us, without us, for the good of the country. Whose place is that?

I spit on their graves although I don’t think I will, because I will go and they will remain here to pass down from generation to generation, like microbes, to control things, to decide who will live and who will die, and to tell the truth, they have already decided to dispose of the weak, with memorandums and measures exhausting the patience and our endurance.

We live in a world that has been made to prevail potent in a macroscopic view.

By no means the weak does not enjoy the same treatment from the 'system' and please don’t ask me to cite examples from my life because I have to write a book and I do not fit that.

I spit on your graves, stooges of political power and all the accessories that surround you and support you.

Because you deprive any new dreams of a better future.

Because you made me feel responsible to my daughter that she gave up her studies in Xanthi to come to my side and taking care of me, and you know very well how difficult are the treatments of cancer, since you judge me as severe disabled, in a form of your commissions.

How then will this child continue his studies, while she has to be on my side for 2.5 years?

Why your stupid, rigid and discriminatory system, do not give attention to the documents I submit, in which I declare my inability to work and the state of my health, decide that this child that heroically changed her life to support her sick parent, is not entitled to continue her studies in Athens?

Who are you to judge the future of a man because he was a hard time in his life, who are you to decide to unequal treatment of the weak, who are you to cut the wings of talented young people, just because the rigid bureaucratic registration system does not allow you  to see at a social problem ?

Disabled people should or should not have some benefits and excluded from the "law" system?

Or is there an unwritten law that says that children of cancer patients must stop their lives to better internalize the problem that happened?

Who are you eh Adonis retailer who will decide whether an indigent cancer patient is in need of one, two, and three MRI in a year time?

How dare you cut the benefits of the cancer, how can you decide to "put up" in the healthcare industry, who both suffered from memorandum Cheques requiring pruning everywhere?

Haven’t people ever wished you, "above all Health!" to help you learn that health is the greater good of man, and that when you do not have this good should be in helping by the State that you pay for so many years with your contributions, to cope with the game not selected ever?

Faceless Clowns impersonal governments in impersonal globalization of powerful banking interests and mass extermination of the weak without inhibitions, this is what we live.

We deserve that?

No dudes.

We are not deserve it.